Dlaczego w przypadku przewlekłych schorzeń tradycyjne metody leczenia tak często pozostają bezradne? Medycyna klasyczna przeważnie nie sięga do źródła problemu, które tkwi głęboko we wnętrzu naszych komórek. Skupia się jedynie na leczeniu objawów choroby, zapominając o znalezieniu jej przyczyny. I co niezwykle ważne, zapomina również o tym, że organizm człowieka należy traktować jako całość. A na takim właśnie podejściu opiera się medycyna mitochondrialna, która jest odrębną gałęzią współczesnej medycyny.

Medycyna mitochondrialna jest medycyną przyczynową, jej głównym założeniem jest znalezienie przyczyny występowania choroby oraz dostosowanie celowanej, opartej na indywidualnych potrzebach pacjenta terapii. Jej głównym obiektem zainteresowania są mitochondria – centrum dowodzenia zasobami energii w organizmie, których uszkodzenie zaburza większość procesów życiowych. Mówiąc prościej, medycyna mitochondrialna zajmuje się profilaktyką i leczeniem chorób, których podłożem jest zaburzone funkcjonowanie mitochondriów.

Choć ich wielkość mierzy się w nanometrach, mitochondria zużywają większość tlenu przyswajanego przez całe ciało człowieka, a pobraną z węglowodanów, białek i tłuszczów energię gromadzą w związkach ATP (adenozynotrójfosforanach). Z kolei cząsteczki ATP krążą po całym organizmie, dzięki czemu każda jego komórka otrzymuje energię niezbędną do jej funkcjonowania.

Oznacza to, że prawidłowy przebieg procesów życiowych zależy w dużej mierze od sprawności procesów energetycznych zachodzących w tych maleńkich organellach. Z kolei ich zaburzenie może być przyczyną stanów zapalnych i chorób przewlekłych, ponieważ ponad 85% całkowitego zapotrzebowania energetycznego komórek zależy właśnie od funkcjonalności mitochondriów. Zaburzenie pracy mitochondriów ma m.in. bezpośredni wpływ na zmniejszenie wydolności mięśniowej, spadek odporności i koncentracji, osłabienie pamięci, zdolności widzenia czy też problemy ze słuchem.

Jeśli zatem, zgodnie z założeniami medycyny mitochondrialnej, uda nam się zachować sprawność naszych wewnętrznych elektrowni, unikniemy spadku energii w komórkach, który bezpośrednio prowadzi do rozwoju groźnych schorzeń. W ten sposób ta dziedzina wydaje się mieć nieograniczone możliwości profilaktyki i stanowić przyszłość medycyny.

Substancje mitochondrialne (mitotropowe) to składniki, które natura wytworzyła w toku ewolucji. Są one niezbędne w procesach wytwarzania energii ATP i obrony przed wolnymi rodnikami, a przede wszystkim chronią mitochondria przed uszkodzeniami. Szczególna rola przypada koenzymowi Q10 – to on zapewnia przekazywanie energii w organizmie i komunikację międzykomórkową. Nie mógłby jednak spełniać tych funkcji bez wsparcia innych składników.

Witaminy B2, B3, B12, D3 i C uczestniczą w procesach wytwarzania i przekazywania mitochondrialnej energii. Magnez aktywuje enzymy w wewnętrznej błonie mitochondrialnej – miejscu jej pozyskiwania. Selen jako budulec antyoksydacyjnego enzymu GPx stoi w pierwszej linii obrony przed wolnymi rodnikami. Cynk uczestniczy w ok. 200 reakcjach ważnych z punktu widzenia procesów życiowych i systemu odpornościowego. Chrom odpowiada za transport glukozy do komórki, utrzymanie optymalnego poziomu insuliny oraz prawidłową przemianę materii. Z kolei kwasy omega-3 gwarantują m.in. elastyczność błon komórkowych, a także sprawność umysłu i pamięci. L-karnityna odpowiada za transport kwasu tłuszczowego do mitochondriów, a mangan odgrywa rolę w wychwytywaniu wolnych rodników i regeneracji skóry.

Wniosek jest niezwykle prosty, wszystkie te substancje mają niezaprzeczalny wpływ na sprawne funkcjonowanie naszych mitochondriów i komórek, a z kolei sprawne mitochondria mają niepodważalne znaczenie dla prawidłowego przebiegu wszystkich procesów życiowych organizmu, dla naszej kondycji, wydolności i ogólnie mówiąc dla zachowania zdrowia.